Μάτια προς την Αιωνιότητα.....

Δεν προορίστηκα για εδώ

                                                                          Jenny Kutz

 “Εάν βρίσκουμε στους εαυτούς μας μια επιθυμία που αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να εκπληρώσει, η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι φτιαχτήκαμε για έναν άλλο κόσμο- C.S. Lewis

Αιωνιότητα.

Αυτό είναι που ο Θεός φύτεψε στην καρδιά του ανθρώπου (Εκκλησιαστής 3:11)

Είναι μια θεία αίσθηση σκοπού, γνωρίζοντας ότι η ζωή που ζούμε σήμερα είναι απλά ένα βήμα πιο κοντά στον πραγματικό μας προορισμό.

Άνθρωποι από παλιά ξόδεψαν ολόκληρη τη ζωή τους αναζητώντας τη γη της υπόσχεσής τους, και εξαιτίας αυτής της αναζήτησης αυτοί οι άνθρωποι έζησαν ως παρεπίδημοι σε αυτή τη γη (Εβραίους 11:13). Αναζητούσαν μια πατρίδα, το αιώνιο σπίτι τους.

Δεν μπορούσαν να σταματήσουν και να ζήσουν βολεμένα, γιατί είχαν άλλο προορισμό. Ήξεραν ότι ένα μέρος είχε ετοιμαστεί γι’ αυτούς και δεν θα αναπαύονταν μέχρι να αναπαυθούν εκεί.

Τα μάτια τους ήταν πάνω στην  Αιωνιότητα. 

Και τα μάτια μας πρέπει να είναι εκεί επίσης.

Τους τελευταίους λίγους μήνες ο Κύριος έφερε ξανά στη σκέψη μου την αιωνιότητα όσο ποτέ άλλοτε.

Ειλικρινά, έχει αλλάξει τον τρόπο που ζω.

Είναι σαν να έχει βάλει τους φακούς της Αιωνιότητας στα μάτια μου, ώστε να μη μπορώ να βλέπω κάτι χωρίς να το βλέπω μέσα από αυτούς τους φακούς.

Ζώντας με τα μάτια μου προς την αιωνιότητα, έχει αλλάξει τον τρόπο που αγαπώ, έχει αλλάξει τον τρόπο που ζω, και τον τρόπο που υπομένω.

Αλλάζει τον τρόπο που αγαπάμε.

Οι άνθρωποι λένε “Το μυαλό τους είναι τόσο στον ουρανό που δεν έχουν τίποτα να δώσουν σε αυτή τη γη”, αλλά εγώ λέω ότι αυτή δεν είναι μια έγκυρη δήλωση. Εάν τα μάτια μας είναι πραγματικά προς τον ουρανό, θα μπορούμε να δώσουμε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ στη γη.

Από πότε το να σκέφτεσαι όπως ο ουρανός,  σημαίνει = παράξενο και ανόητο;

Φίλε, δεν είναι  το ίδιο.

Ως εκκλησία, όταν έχουμε στο μυαλό μας την αιωνιότητα, θα εκπληρώσουμε τον σκοπό μας.

Ο Jon Tyson είπε,  “Η Εκκλησία πρέπει να είναι μια προεπισκόπηση του ουρανού που ωθεί τους ανθρώπους, η λαμπρότητα του Ιησού σε φανέρωση όπου οι άνθρωποι θα λένε, ‘Χρειάζεται να είμαι μέρος σ’ αυτό αιώνια’.

Το μυαλό που σκέφτεται όπως ο Ουρανός, γίνεται καρδιά γεμάτη από αγάπη. Όταν ζούμε με τη συνείδηση της αιωνιότητας, οι άνθρωποι δεν είναι πια εμπόδια στο δρόμο μας ή αμαρτωλοί για να κατακρίνουμε, αλλά είναι άνθρωποι τους οποίους ο Θεός αγαπάει και που επιθυμεί γι’ αυτούς να μπουν στην Αιωνιότητα μαζί Του.

Και ζούμε για να τους φέρουμε μαζί μας και να γίνουν μέρος σε αυτό για πάντα.

Το έργο της αιωνιότητας είναι το έργο στο οποίο έχουμε καλεστεί.

Αλλάζει τον τρόπο που ζούμε.

Λίγες μέρες πριν έβλεπα μια σειρά, αλλά αντί να ξεκινήσω απ’ την αρχή ξεκίνησα από τον 3ο κύκλο. Το απόλαυσα τόσο πολύ που ξεκίνησα να βλέπω και τον 1ο κύκλο για να καλύψω όσα έχασα.

Επειδή είχα ήδη δει το τέλος, άλλαξε τον τρόπο που έβλεπα την τηλεοπτική σειρά.

Ακόμα και όταν έρχονταν προβλήματα στην ταινία, δεν ήξερα πως θα επιλυθούν, αλλά το έβλεπα ξέροντας πως χωρίς αμφιβολία όλα θα είχαν ένα αίσιο τέλος. Ήξερα  το τέλος.

Όταν έρχονται προβλήματα, μπορούμε να αναπαυόμαστε βέβαιοι ότι όλα θα πάνε καλά, επειδή ξέρουμε το τέλος.

Καλεστήκαμε να ζούμε τη ζωή μας με τα μάτια μας πάνω στον προορισμό μας, την αιωνιότητα.

Αλλάζει τον τρόπο που υπομένουμε.

“Ο δε Στέφανος, πλήρης καθώς ήταν Πνεύματος Αγίου, ατενίζοντας στον ουρανό, είδε τη δόξα του Θεού, και τον Ιησού να στέκεται από τα δεξιά του Θεού, και είπε: Να, θωρώ τους ουρανούς ανοιγμένους, και τον Υιό του Θεού να στέκεται από τα δεξιά του Θεού…Και λιθοβολούσαν τον Στέφανο, που επικαλούνταν και έλεγε: “Κύριε, να μη τους λογαριάσεις αυτή την αμαρτία”.  Και όταν το είπε αυτό, κοιμήθηκε.

Πράξεις 7:55-56, 59-60

Μάτια προς την αιωνιότητα: Αλλάζει τον τρόπο που ζούμε. Αλλάζει τον τρόπο που αγαπάμε. Αλλάζει τον τρόπο που υπομένουμε.

Η καρδιά μου φλέγεται με αυτό τον αδιάκοπο σκοπό, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος μας στη γη είναι σύντομος. Καλεστήκαμε να είμαστε συλλέκτες, εργάτες μέσα σε αυτό το μεγάλο θερισμό.

Είναι η ώρα να θερίσουμε.

Είναι η ώρα να ζήσουμε με τα μάτια μας προσηλωμένα στον προορισμό μας, όχι άλλο παρακινούμενοι από τα γήινα πράγματα αλλά ζώντας αυτή τη ζωή  και πολεμώντας τις μάχες μας με αγάπη, ώστε οι άνθρωποι να ελκυστούν στον Πατέρα.

Ας αλλάξουμε τον τρόπο που έχουμε ζήσει στο παρελθόν.

Να ατενίσουμε στην αιωνιότητα ξέροντας ότι:

Δεν προοριστήκαμε για εδώ.