Μάτια προς την Αιωνιότητα.....

Δεν προορίστηκα για εδώ

                                                                          Jenny Kutz

 “Εάν βρίσκουμε στους εαυτούς μας μια επιθυμία που αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να εκπληρώσει, η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι φτιαχτήκαμε για έναν άλλο κόσμο- C.S. Lewis

Αιωνιότητα.

Αυτό είναι που ο Θεός φύτεψε στην καρδιά του ανθρώπου (Εκκλησιαστής 3:11)

Είναι μια θεία αίσθηση σκοπού, γνωρίζοντας ότι η ζωή που ζούμε σήμερα είναι απλά ένα βήμα πιο κοντά στον πραγματικό μας προορισμό.

Άνθρωποι από παλιά ξόδεψαν ολόκληρη τη ζωή τους αναζητώντας τη γη της υπόσχεσής τους, και εξαιτίας αυτής της αναζήτησης αυτοί οι άνθρωποι έζησαν ως παρεπίδημοι σε αυτή τη γη (Εβραίους 11:13). Αναζητούσαν μια πατρίδα, το αιώνιο σπίτι τους.

Δεν μπορούσαν να σταματήσουν και να ζήσουν βολεμένα, γιατί είχαν άλλο προορισμό. Ήξεραν ότι ένα μέρος είχε ετοιμαστεί γι’ αυτούς και δεν θα αναπαύονταν μέχρι να αναπαυθούν εκεί.

Τα μάτια τους ήταν πάνω στην  Αιωνιότητα. 

Και τα μάτια μας πρέπει να είναι εκεί επίσης.

Τους τελευταίους λίγους μήνες ο Κύριος έφερε ξανά στη σκέψη μου την αιωνιότητα όσο ποτέ άλλοτε.

Ειλικρινά, έχει αλλάξει τον τρόπο που ζω.

Είναι σαν να έχει βάλει τους φακούς της Αιωνιότητας στα μάτια μου, ώστε να μη μπορώ να βλέπω κάτι χωρίς να το βλέπω μέσα από αυτούς τους φακούς.

Ζώντας με τα μάτια μου προς την αιωνιότητα, έχει αλλάξει τον τρόπο που αγαπώ, έχει αλλάξει τον τρόπο που ζω, και τον τρόπο που υπομένω.

Αλλάζει τον τρόπο που αγαπάμε.

Οι άνθρωποι λένε “Το μυαλό τους είναι τόσο στον ουρανό που δεν έχουν τίποτα να δώσουν σε αυτή τη γη”, αλλά εγώ λέω ότι αυτή δεν είναι μια έγκυρη δήλωση. Εάν τα μάτια μας είναι πραγματικά προς τον ουρανό, θα μπορούμε να δώσουμε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ στη γη.

Από πότε το να σκέφτεσαι όπως ο ουρανός,  σημαίνει = παράξενο και ανόητο;

Φίλε, δεν είναι  το ίδιο.

Ως εκκλησία, όταν έχουμε στο μυαλό μας την αιωνιότητα, θα εκπληρώσουμε τον σκοπό μας.

Ο Jon Tyson είπε,  “Η Εκκλησία πρέπει να είναι μια προεπισκόπηση του ουρανού που ωθεί τους ανθρώπους, η λαμπρότητα του Ιησού σε φανέρωση όπου οι άνθρωποι θα λένε, ‘Χρειάζεται να είμαι μέρος σ’ αυτό αιώνια’.

Το μυαλό που σκέφτεται όπως ο Ουρανός, γίνεται καρδιά γεμάτη από αγάπη. Όταν ζούμε με τη συνείδηση της αιωνιότητας, οι άνθρωποι δεν είναι πια εμπόδια στο δρόμο μας ή αμαρτωλοί για να κατακρίνουμε, αλλά είναι άνθρωποι τους οποίους ο Θεός αγαπάει και που επιθυμεί γι’ αυτούς να μπουν στην Αιωνιότητα μαζί Του.

Και ζούμε για να τους φέρουμε μαζί μας και να γίνουν μέρος σε αυτό για πάντα.

Το έργο της αιωνιότητας είναι το έργο στο οποίο έχουμε καλεστεί.

Αλλάζει τον τρόπο που ζούμε.

Λίγες μέρες πριν έβλεπα μια σειρά, αλλά αντί να ξεκινήσω απ’ την αρχή ξεκίνησα από τον 3ο κύκλο. Το απόλαυσα τόσο πολύ που ξεκίνησα να βλέπω και τον 1ο κύκλο για να καλύψω όσα έχασα.

Επειδή είχα ήδη δει το τέλος, άλλαξε τον τρόπο που έβλεπα την τηλεοπτική σειρά.

Ακόμα και όταν έρχονταν προβλήματα στην ταινία, δεν ήξερα πως θα επιλυθούν, αλλά το έβλεπα ξέροντας πως χωρίς αμφιβολία όλα θα είχαν ένα αίσιο τέλος. Ήξερα  το τέλος.

Όταν έρχονται προβλήματα, μπορούμε να αναπαυόμαστε βέβαιοι ότι όλα θα πάνε καλά, επειδή ξέρουμε το τέλος.

Καλεστήκαμε να ζούμε τη ζωή μας με τα μάτια μας πάνω στον προορισμό μας, την αιωνιότητα.

Αλλάζει τον τρόπο που υπομένουμε.

“Ο δε Στέφανος, πλήρης καθώς ήταν Πνεύματος Αγίου, ατενίζοντας στον ουρανό, είδε τη δόξα του Θεού, και τον Ιησού να στέκεται από τα δεξιά του Θεού, και είπε: Να, θωρώ τους ουρανούς ανοιγμένους, και τον Υιό του Θεού να στέκεται από τα δεξιά του Θεού…Και λιθοβολούσαν τον Στέφανο, που επικαλούνταν και έλεγε: “Κύριε, να μη τους λογαριάσεις αυτή την αμαρτία”.  Και όταν το είπε αυτό, κοιμήθηκε.

Πράξεις 7:55-56, 59-60

Μάτια προς την αιωνιότητα: Αλλάζει τον τρόπο που ζούμε. Αλλάζει τον τρόπο που αγαπάμε. Αλλάζει τον τρόπο που υπομένουμε.

Η καρδιά μου φλέγεται με αυτό τον αδιάκοπο σκοπό, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος μας στη γη είναι σύντομος. Καλεστήκαμε να είμαστε συλλέκτες, εργάτες μέσα σε αυτό το μεγάλο θερισμό.

Είναι η ώρα να θερίσουμε.

Είναι η ώρα να ζήσουμε με τα μάτια μας προσηλωμένα στον προορισμό μας, όχι άλλο παρακινούμενοι από τα γήινα πράγματα αλλά ζώντας αυτή τη ζωή  και πολεμώντας τις μάχες μας με αγάπη, ώστε οι άνθρωποι να ελκυστούν στον Πατέρα.

Ας αλλάξουμε τον τρόπο που έχουμε ζήσει στο παρελθόν.

Να ατενίσουμε στην αιωνιότητα ξέροντας ότι:

Δεν προοριστήκαμε για εδώ.

 

ΣΥΓΧΩΡΕΘΗΚΑΜΕ ΠΟΛΥ

                                                                                                           Jenny Kutz

Φίλοι μου, το έχουμε ακούσει άπειρες φορές: Να αγαπάς όπως αγαπάει ο Ιησούς.

ΤΘΕΟΙ= Τί Θα Έκανε ο Ιησούς;

(Το χαρακτηριστικό σλόγκαν WWJD σε βραχιόλια)

Και έχουμε εκπληρώσει αυτήν την αποστολή σε κάποιο βαθμό.

Αλλά δεν είναι υπέροχο όταν ο Θεός σε φέρνει σε ένα τελείως άλλο επίπεδο, και σου αποκαλύπτει με ποιόν τρόπο ΣΤ’ ΑΛΗΘΕΙΑ κάνει αυτά που κάνει;

Αυτό ακριβώς μου συνέβη τους τελευταίους μήνες, ειδικά στο θέμα του τί σημαίνει να αγαπάς ΑΛΗΘΙΝΑ.

Δυστυχώς, οι Χριστιανοί έχουμε τη φήμη ότι δεν αντιπροσωπεύουμε το σλόγκαν που φοράμε στα βραχιόλια μας με τόσο καμάρι.

Πρέπει να ομολογήσω ότι, κατά τη γνώμη μου, έκανα πολύ καλά τη δουλειά μου και αγαπούσα όπως ο Ιησούς, μέχρι που παρατήρησα ότι η συμπεριφορά μου απέναντι σε κάποιους ανθρώπους θύμιζε περισσότερο έναν Φαρισαίο, και λιγότερο τον Ιησού. (Λέω να μην φτιάξουμε καινούρια βραχιόλια ΤΘΕΟΙ. Καλύτερα ας μοιάσουμε περισσότερο στον Ιησού.)

Στο κατά Λουκά 7, ο Ιησούς δέχεται μια πρόσκληση για δείπνο στο σπίτι ενός Φαρισαίου. Όλοι αυτοί οι ηγέτες είχαν τον ίδιο τον Ιησού ανάμεσά τους, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι αυτή η γιορτή δεν είχε τον ΙΗΣΟΥ στο επίκεντρο, αλλά τον ΦΑΡΙΣΑΙΟ.

Ίσως τον κάλεσαν για να επιδείξουν την καλοσύνη τους.

Ένα πνευματικό σόου για να δείξουν πόσο άγιοι είναι.

“Κοίτα, Ιησού, μπορώ να απαγγείλω απ’ έξω το Τορά!”

Ή

“Ιησού, με είδες που λιθοβόλησα εκείνη τη γυναίκα που έκανε αμαρτωλές πράξεις;”

Κατά τη διάρκεια του δείπνου, μπήκε μέσα στο σπίτι μια γυναίκα, για την οποία κουτσομπόλευε όλη η πόλη. Αυτή η γυναίκα που ήταν πόρνη, ήρθε και πρόσφερε όλη της την αγάπη στον Ιησού, γεγονός που έκανε τους Φαρισαίους να αηδιάσουν.

“Δεν της αξίζει συγχώρεση. Παραείναι βρώμικη.”

“Πώς τολμάει αυτή, να έρθει στο ΔΙΚΟ ΜΑΣ σπίτι, ένα σπίτι αγιότητας και ευθύτητας. Δεν ανήκει εδώ.”

Θα σταματήσω για λίγο εδώ.

Για ποιόν είναι το σπίτι, φίλε μου, αν όχι για τον αμαρτωλό;

Για ποιόν είναι αυτή η ελπίδα, αν όχι για τον απελπισμένο;

Ο ίδιος ο Ιησούς το είπε: “Δεν ήρθα για αυτούς που είναι ήδη καλά, ήρθα για αυτούς που είναι άρρωστοι.”

Δόξα στον Θεό για τους πιστούς! Δόξα στον Θεό για αυτούς που ξέρουν τον Θεό!

Η Αγία Γραφή μας λέει ότι πρέπει να κάνουμε το καλό σε όλους, και ειδικά σε αυτούς που είναι οικείοι μας στην πίστη.

Αλλά δεν πρέπει να εξαντλήσουμε το καλό που κάνουμε μόνο σ’ αυτούς.

Όταν έρθει ένα κορίτσι μέσα στην εκκλησία, με μια φούστα που παραείναι κοντή, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου.

Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας: Έχω κρίνει πολλές φορές στο παρελθόν ανθρώπους που ήρθαν στην εκκλησία, χωρίς να φοράνε “τα καλά τους για την εκκλησία.”

Καθώς ο Κύριος ανανεώνει την καρδιά και το μυαλό μου, συνειδητοποιώ ότι ο Θεός δεν κοιτάζει πρώτα τα ρούχα ενός ανθρώπου, αλλά τη θέση της καρδιάς του.

Και θέλω αυτό να είναι το πρώτο πράγμα που βλέπω και εγώ.

Οι Φαρισαίοι απαιτούσαν από τους ανθρώπους, πρώτα να δείχνουν άγιοι εξωτερικά, προκειμένου να τους εγκρίνουν για να λάβουν αυτό που θα μπορούσε να τους αλλάξει από μέσα.

Η αγάπη του Θεού, όπως φανερώνεται μέσα από τον Ιησού, δεν νοιάζεται καθόλου για την εξωτερική συμπεριφορά του αμαρτωλού. Απλά αγαπάει την καρδιά του ανθρώπου.

Ο Ιησούς δέχτηκε αυτή τη γυναίκα, χωρίς κανένα βλέμα κατάκρισης και κριτικής.

Ο Ιησούς δέχτηκε την αφοσίωσή της και της έδωσε συγχώρεση για όλα . . . ΟΛΑ όσα είχε κάνει στο παρελθόν της.

Στα μάτια του Ιησού, δεν ήταν πια αμαρτωλή.

Μετά είπε στους άλλους, “Βλέπετε αυτή εδώ τη γυναίκα; Μπήκα μέσα στο σπίτι σου, νερό για τα πόδια μου δεν έδωσες· αυτή, όμως, με τα δάκρυά της έβρεξε τα πόδια μου, και με τις τρίχες τού κεφαλιού της τα σκούπισε. Φίλημα δεν μου έδωσες· αυτή, όμως, από τη στιγμή που μπήκα μέσα, δεν σταμάτησε να καταφιλάει τα πόδια μου. Με λάδι δεν άλειψες το κεφάλι μου· αυτή, όμως, άλειψε τα πόδια μου με μύρο. Γι' αυτό, σου λέω, συγχωρημένες είναι οι πολλές αμαρτίες της· επειδή, αγάπησε πολύ· σε όποιον, όμως, λίγο συγχωρείται, λίγο αγαπάει.”

Οι Φαρισαίοι ήταν πολύ απασχολημένοι με το να επιδεικνύουν τις πνευματικές τους δεξιότητες και τα χαρακτηριστικά της αγιότητάς τους, ώστε πνευματικά, φιλούσαν τα πόδια τους, και έβαζαν νερό στα δικά τους ποτήρια.

Αλλά αυτή η γυναίκα, που όλοι τους πίστευαν ότι δεν ΑΞΙΖΕ τη συγχώρεση του Θεού, ήταν η μόνη που ήξερε πραγματικά πώς να αγαπήσει τον Ιησού.

Πιστεύω ότι επειδή αυτή η γυναίκα ΗΞΕΡΕ την αγάπη του Ιησού, αυτό την έκανε να προσφέρει την καρδιά της με τον τρόπο που το έκανε. Και η αγάπη του Ιησού την έκανε να αλλάξει τον τρόπο ζωής της.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε ότι ο Θεός μας αγαπάει, έχει άμεση σχέση με τον τρόπο που δίνουμε την αγάπη μας στους άλλους.

Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι ο ΘΕΟΣ μας αγάπησε ενώ ήμασταν ακόμα αμαρτωλοί,  τότε μπορούμε και πρέπει να δίνουμε την ίδια αγάπη.

Μια μέρα ήμουν σε μια συνάθροιση, όπου αυτός που διακονούσε ζήτησε να γονατίσουμε μπροστά στον Κύριο. Ήταν μια στιγμή που κοιτούσαμε τον Ιησού και αρχίσαμε να λαμβάνουμε την αγάπη Του.

Καθώς το έκανα αυτό, ο Κύριος άνοιξε τα μάτια μου και είδα ότι Αυτός εκχέει την αγάπη Του σε μένα χωρίς όρους και προϋποθέσεις,  αλλά μόλις φτάσει στην καρδιά μου, αρχίζω να βάζω εγώ κάποιους όρους: Αυτό δεν το έκανα σωστά, άρα τώρα μπροστά στα μάτια Του είμαι έτσι. Δεν προσευχήθηκα αρκετα σήμερα το πρωί, άρα έτσι σκέφτεται για μένα.

Αλλά η αλήθεια είναι αυτή: Ο Πατέρας σου σε αγαπάει, γιατί είναι ο Πατέρας σου.

Πρέπει να αποφασίσουμε ότι θα δεχόμαστε την αγάπη και τη συγχώρεσή Του με την τελειότητα από την οποία προέρχονται. Αυτό θα αλλάξει τον τρόπο που δίνουμε την αγάπη μας στους άλλους.

Είθε να γνωρίσουμε και να καταλάβουμε την ΤΕΡΑΣΤΙΑ αγάπη με την οποία μας αγάπησε.

Είθε να συνειδητοποίησουμε ότι: ΠΩ ΠΩ. Με έχει συγχωρέσει βαθιά. Άρα, μπορώ να αγαπώ βαθιά.

Όταν συνειδητοποιώ πόσο υπομονετικός είναι ο Θεός με μένα, αυτό μου δίνει τη δύναμη να δείχνω υπομονή σε αυτούς που μπορεί να με εκνευρίζουν.

Όταν αφήνω την αγάπη του Θεού να ρέει ελεύθερα μέσα στην καρδιά μου, αυτή απλώνει τα όρια της καρδιάς μου για να μπορώ να δώσω αγάπη.

Δεν μπορούμε να είμαστε Φαρισαίοι, πλέοντας στη δική μας καλοσύνη.

Αν δούμε κάποιον που είναι γνωστός για την αμαρτωλή ζωή του, ή κάποιον που βρίζει σαν φορτηγατζής, ή που κοιμάται με τον φίλο της, μένει έγκυος εκτός γάμου, ή κάποια που μόλις βγήκε από μια κλινική εκτρώσεων . . . πώς αντιδράμε;

Όχι απλά πώς αντιδράμε με το στόμα μας, αλλά με την καρδιά μας.

Δεν μπορούμε πια να γυρίζουμε την πλάτη μας και την καρδιά μας μακριά από αυτούς που χρειάζονται την Αγάπη περισσότερο.

Συγχωρεθήκαμε πολύ. Ας αγαπήσουμε πολύ.